Pumzika in Ndala

Lieve familie en vrienden,
Hier weer een verhaaltje uit Tanzania. Ik zou het dit keer wat korter proberen te houden, aangezien ik wat klachten heb binnengekregen via de postduiven hier;)

Alles gaat zijn gangetje hier. Ik zit nu in mijn 3e week op de “labour ward”, waar ik de zwangeren onderzoek, s’ochtends de ronde loop en ook help met de bevallingen. Het blijft toch elke keer speciaal als er een kleine dreumes ter wereld komt. Als het allemaal goed gaat is het geen probleem, maar soms moet er wel eens een keizersnede aan te pas komen. Ik heb al met een paar meegekeken en binnenkort zal ik ook mee gaan assisteren. Ik merk dat de ronde lopen elke keer weer een stukje beter gaat, in mijn Swahili maak ik elke dag ook nog steeds stappen! Ik probeer ook zoveel mogelijk Swahili te praten, ook met de verpleegkundigen die Engels kunnen (wat weliswaar ook vrij beperkt is, maar als je er echt niet uitkomt is het wel een handige escape!)
Afgelopen week had ik wel een bijzondere bevalling van een vrouw die veels te vroeg aan het bevallen was en echt een heel klein kindje uitkwam, die het helaas niet heeft overleefd :S Verder is het wel leuk om op deze afdeling te werken, omdat je veel nieuwe levens op de wereld zet. Maar helaas gaat het af en toe dus ook fout.

Naast de afdeling, waar ik de rest van de dag alleen te vinden ben bij wat bevallingen, gaat het werk op de “Minor theathre” ook gewoon door. Elke dag komen er toch bijzonder patiënten langs en mag ook hier steeds meer doen. Maak vaak al echo’s, draineer af en toe een abces en heb ook een incomplete abortus uitgeruimd. Daarnaast komen er ook veel verschillende breuken voorbij, wel handig aangezien ik tijdens mijn stage Chirurgie bijna niet op de SEH heb gezeten en dus niet veel breuken voorbij heb zien komen.

Verder was het weekend ook redelijk rustig hier. Voor de verandering zijn we weer een keer in Ndala gebleven gedurende het weekend. Naast heerlijk te hebben uitgeslapen, ook 2 dagen wezen voetballen met de kinderen en jongeren hier in de buurt en lekker gechilled en een boek gelezen (geschreven door de eerste Tropenarts hier, erg leuk). Na de belevenissen van vorige week was dit ook wel weer een keer lekker! Pumzika!

Het voetballen is wel geweldig om te doen met die kleine “kids”! Je loopt met een bal naar het voetbalveld en een half uur later is heel het dorp uitgerukt om te spelen. Gedurende de partij komen er ook steeds meer mensen kijken en meedoen. Jens heeft de bal meegenomen, maar iedereen is hier erg blij mee. Alleen jammer dat hij al 2 keer lek is gegaan door een doornstruik. Waar je hem in Nederland zou weggooien, zijn hier speciale reparateurs in het dorpje die de ballen maken. Voor nu doet hij het weer even, maar ben benieuwd wanneer hij weer lek raakt. Ook wel logisch dat mensen hier hun bal maken, aangezien een nieuwe bal hier al gauw rond de 30 euro kost (wat velen ook niet eens kunnen betalen)

Zondagavond waren we trouwens uitgenodigd bij een Esther en Thomas, 2 mensen die werken in het ziekenhuis. Erg leuk ook om de verhalen te horen van de andere Nederlandse artsen die in Ndala zijn geweest (en er al komen sinds de jaren 70). We hebben ook goed te eten gehad (verse kip met rijst) en de avond was verder erg gezellig.

Afgelopen woensdag hadden Rob en Danielle twee vrienden uit Nederland op visite en Evelyne (de andere tropenarts hier) gaat deze week weg, wat de reden was voor een heerlijke bbq. Rob heeft als “blanke arts” hier een aardig huis met een gigantische tuin, waar we gezellig de avond hebben doorgebracht. Alle plaatselijke lekkernijen zijn voorbij gekomen. Evelyne gaan we zeker missen, in deze eerste weken van ons co-schap konden we vaak bij haar terecht om moeilijke gevallen te bespreken en ervaringen te delen. Daarnaast hebben we ook veel lol met haar gehad. Gelukkig hebben we Rob nog en de andere Tanzaniaanse artsen, die ons ook graag helpen. Wat dat betreft hebben we het ook goed getroffen in het ziekenhuis hier. Het is toch wel fijn om mensen laagdrempelig om hulp te kunnen vragen in een tropisch land als deze, waar soms casussen voorbij komen die je in Nederland nooit zult zien.

Nou dat was het wel weer. Ik denk dat het deze keer wat korter is, maar dat is ook wel een keertje goed;) Het is ondertussen alweer vrijdag (had het verslag eigenlijk eerder willen uploaden, maar internet werkt niet altijd goed:P) en het weekend staat weer voor de deur. Ook dit weekend zullen we in Ndala blijven, we hebben de fietsen van Rob en Danielle geleend. Weer tijd om de verdere omgeving hier te verkennen. Daarnaast staat er waarschijnlijk een voetbalmatch op het programma, we zijn druk bezig om een team bij elkaar te krijgen. Maandag zullen we gaan switchen van afdeling en zal Jens naar de zwangeren gaan en ik zal de kinderafdeling onder mijn hoede krijgen, heb der veel zin in. Ik hou jullie op de hoogte en bedankt weer voor alle reacties!

Tutaoane,
Daktari Danny