Dar es Salaam ("stad van de vrede")

Lieve vrienden en familie,

Hier weer een berichtje, nu vanuit het verre Afrika. Ik kan op dit moment al een heel boek schrijven wat ik heb meegemaakt, maar zal het proberen kort te houden ;)

Alweer 1,5 dag geleden zijn we aangekomen in Dar, kwart voor 3 in de nacht. Dit na een goede reis via Turkish Airlines (goed eten en eigen touchscreen met film, muziek en games in de hoofdsteun) en een overstap in Istanbul. In Dar verliep het allemaal wat minder soepel dan van tevoren gepland, aangekomen op het vliegveld konden we de douane niet passeren met onze verblijfsvergunning. Na wat woordjes in het Swahili (mimi ni Daktari) te hebben gesproken en wat grapjes te hebben gemaakt, moesten we toch nog een visum kopen van 50 US Dollars. Om 4 uur waren we uiteindelijk buiten en stond de taxichauffeur nog keurig op ons te wachten. Hij is het wachten wel gewend, alles gaat hier polepole (rustig aan) dus ff 1 uurtje wachten/te laat is eigenlijk niks:P

Na een kort taxiritje aangekomen in Jambo Inn, klamboe opgehangen en gaan slapen.. tenminste, na 15 min op bed te hebben gelegen ging de Moskee aan;) Daar ging de nachtrust!

Na een "warme" douche (niet vanzelfsprekend hier) zijn we de andere dag de stad in getrokken. We hebben onze ogen uitgekeken, het straatbeeld is anders dan in de Westerse wereld. Mensen met amputaties aan de rand van de straat die bedelen, verkeer wat 1 grote chaos is (verbaas me dat ik nog geen ongeluk heb gezien), mensen met liters water op hun hoofd/6 dozen eieren, gaten van 2 meter diep in de weg en ga zo nog maar ff door! Maar wat me vooral opviel is de gastvrijheid en vriendelijkheid die de mensen op straat bezitten. Ondanks de grote chaos (wat lijkt) is toch iedereen relaxed. Vooral tegen “mzungu” waarschijnlijk, want daar kunnen ze wat aan verdienen.

De eerste 3 dagen hier zijn wij op straat vaak aangesproken. In eerste instantie zijn ze aardig en geïnteresseerd, maar het volgende moment willen ze wat aan je verkopen. Als je duidelijk uitstraalt dat je niks wilt hebben, laten ze je gelukkig ook meteen met rust. Sommige mensen durven je niet eens aan te spreken, ze kijken alleen maar naar je met open monden! Toen ik alleen kenbaar had gemaakt dat ik een shirtje van Tanzania wilde kopen, is vervolgens de hele stad 2 dagen achter me aan gelopen om shirtjes te verkopen. Ik was de “mzungu” die een shirtje wilde. Na de goede maat te hebben gevonden heb ik er samen 1 met Jens gekocht en nu lopen we er maar mee rond, zodat we daarover niet meer worden aangesproken.

Na 3 dagen Dar, heb ik al veel gezien. We zijn naar de vismarkt geweest (indrukwekkend, schollen die op straat per opbod worden verhandeld), een kijkje wezen nemen in het plaatselijke specialistische ziekenhuis (alleen gericht op kanker), gereisd met de daladala’s (een unieke ervaring), gegeten bij een plaatselijke stand langs de weg, stempel voor verblijfsvergunning geregeld, kijkje genomen op het dak van Hotel Kilimanjaro (zakenhotel met een prachtig uitzicht over heel Dar es Salaam)… te veel om op te noemen, maar gelukkig hebben we de foto’s nog;)
Vooral de vismarkt was indrukweekend om te zien, je ziet dat ze de vis vangen en paar minuten later liggen ze op straat om verkocht te worden.

Het hostel waar we in verblijven is verder ook prima, laatste 2 nachten prima geslapen onder de klamboe met de airco aan. Voornamelijk ook moe van alle indrukken die we hebben opgedaan en het matras is niet al te beste meer, waardoor ik s’ochtends niet helemaal fit wakker wordt. Maar na een lekker gebakken eitje, gaat het al een stuk beter. Verder overdag op de markt en op straat veel met lokale mensen proberen te praten, om onze Kiswahili te oefenen. Elke dag gaat het een stuk beter en veel “locals” staan ook al versteld wat we al kunnen praten. Maar dat mag ook wel na een cursus in Nederland;). Ik ben heel benieuwd hoe ik me straks ga redden in het ziekenhuis, op het begin zal de taal nog erg lastig zijn schat ik in.

Morgen vertrekken we met de bus richting Nzega, naar het westen van Tanzania. We gaan daarheen met een bus over verharde en waarschijnlijk ook onverharde wegen, een trip van rond de 13 uur. Ben benieuwd hoe het gaat worden, vandaag hebben we een ticket gekocht bij een plaatselijk reisbureau in een toeristische wijk in Dar. We hadden Rob (tropenarts in Ndala) nog opgebeld, maar als het goed is kunnen we met het gekochte kaartje de bus pakken morgen. We hadden een dag eerder voor 2 keer zoveel geld al een aanbod gehad van iemand op straat, dus ik denk dat we een goede deal hebben gesloten voor 38000 Tanziaanse Shilling (19 euro) per persoon voor 13 uur toeren. Bij aankomst we overnachten, waarna we de dag erna waarschijnlijk zullen doorreizen naar Ndala (naar het ziekenhuis waar Jens en ik gaan werken).

Nu eerst nog ff relaxen en gelukkig hebben we vandaag een hotel gevonden waar we geregeld hebben dat we Nederland – Duitsland kunnen kijken… Hoe ver we ook van Nederland afzijn, dit mogen we toch niet missen. Ik zeg in ieder geval 2-1 voor Nederland, zal mijn oranje shirt zo uit de tas gaan halen. Daarna snel het bedje in, om 5 uur morgenochtend staat de taxi al klaar om ons naar de bus te brengen. Na de busreis horen jullie weer van me!
Badaaye!!
Groetjes daar in Nederland!

ps. Er zitten Duitsers naast ons een kamertje verderop, hopen dat we die een slechte nachtrust kunnen bezorgen;)!