Plaats van Bestemming, Ndala

Lieve familie en vrienden,
Habari za mchana? Poa kabisa?
Hier dan weer een nieuw reisverslag vanuit het warme Tanzania. Morgen gaat het dan echt beginnen, het werk hier in Tanzania. Hoe is het verder in Nederland? Ik zag dat het wel droog was vandaag? Hier is het elke dag 30-35 graden met zon en s’nachts rond de 20, geen verkeerd temperatuurtje en het slapen gaat ook boven verwachting. Ik heb mijn Suweta nog niet nodig gehad (trui in Kiswahili, geniaal woord!) in ieder geval.

Mijn laatste bericht was dat we de busreis gingen maken .. Ik kan in ieder geval vertellen dat we het overleefd hebben! De busreis van Dar es Salaam naar Nzega begon om 6 uur in de ochtend in het pikkedonker (na de kater van de avond ervoor, toen Nederland effe van de mat werd getikt van Duitsland:S). Ik had nog nooit zoiets meegemaakt, honderden bussen op een terrein die naar alle hoeken van Tanzania vertrekken, met in je hand een tas van meer dan 20 kg en op je rug nog een rugzakje. Zie dan maar eens de goede bus te vinden. Gelukkig zijn we blank en vallen we gauw op, dus er waren in no time 10 mensen die ons wilde helpen (tegen een kleine betaling uiteraard). Uiteindelijk hebben ze ook mijn tas nog getild en kwamen we uit bij de goede bus. Er was nog plek voor ons, dus dat viel alles behalve mee!

Toen begon de reis van bijna 14 uur door het prachtige landschap van Tanzania. Het was wel een te lange reis, het was mooi om het land te zien, maar zou het niet elke week willen doen. Er was bijna geen beenruimte in de bus, de bus reed hard door en uiteindelijk hebben we 2 plaspauzes gehad van 5 min en eetpauze van 10 min. We kwamen ook in het pikkedonker aan in Nzega. Onderweg veel moois gezien,: kleine kinderen aan het spelen in het land, mensen die vee drijven, vele verschillende huisjes langs de weg (van hutten tot stenen huisjes) en vooral op de weg ook veel chaos. De bus rijdt door, stopt voor niemand, wat soms betekende dat fietsers de bus in moesten duiken om niet door onze bus geraakt te worden! Het schijnt normaal te zijn hier;)
Wel reden we regelmatig met de bus door een plaatsje heen, waar de plaatselijke mensen van alles aan je probeerde te verkopen door het raam. Onze oogst was bananen, maria biscuits (jaja ook hier), vers opengesneden sinaasappels, nootjes en redelijk koud drinken. Soms ging de bus al rijden terwijl je wat had besteld en de kinderen/Tanzanianen moesten dan hard rennen om al rijdende nog wat aan je te verkopen. Ondanks de weinige stops zo dus nog voldoende eten en drinken kunnen krijgen.

Aangekomen in Nzega moesten we een taxi pakken naar het enige hotel wat in de Lonely planet vermeld staat. We stapten uit in het pikkedonker en alweer kwamen er direct 5 taxichauffeus op de mzungu’s af (eigenlijk wazungu, maar iedereen zegt het hier verkeer geloof ik:P) Jens had gelijk iemand geregeld, of hij betrouwbaar was wisten we eigenlijk niet. We werden meegenomen in het pikkedonker over zandweggetjes en dachten even dat we overvallen zouden worden in de bush bush. Maar Nzega is ook de plaats waar de goede, verharde weg ophoud en uiteindelijk kwamen we aan bij het hotel. Mooie kamer met zelfs TV (nog effe stukje Spanje – Ierland gekeken) en ook nog een goede Westerse maaltijd voor het slapen gaan. Vers gebakken oma’s frieten van verse aardappel en iets wat door moet gaan als gehakt. Slapen gingen we snel, want we waren kapot van de reis en moesten de volgende dag om 10 uur s’ochtends weer de bus doorpakken naar Puge, waar we opgehaald zouden worden door Rob (de Nederlandse tropenarts in Ndala).

Na een goede nachtrust in een 2 persoonsbed, tezamen met Jens (was vrij ruim bed, dat scheelde;)!) dus de bus doorgepakt naar Puge. Deze bus ging over onverharde wegen, we hadden een plaatsje helemaal achterin de bus waar we nauwelijks beenruimte hadden! De bus ging standaard 80 had ik het idee!!! over een weg met kuilen, nog nooit zoiets meegemaakt. We vlogen regelmatig de lucht in, leek soms wel of je even gewichtloos werd van al die kuilen in de weg. Ik kon me benen amper kwijt onder de stoel (als Mzungu ben je veels te lang en te groot in Tanzania) en was blij dat ik zonder breuk/blauwe plekken uit de bus ben gekomen. Gelukkig was de reis maar 1,5 uur.

In Puge aangekomen moesten we 10 minuten wachten voordat Rob ons met zijn jeep kwam ophalen. Best wel lekker vervoersmiddel als je 2 dagen achter elkaar bent verwend met een te gekke bus! ;)
Aangekomen bij het ziekenhuis werden we warm onthaald door veel Nederlanders. Op dit moment zijn er 2 nederlandse meiden die hier onderzoek doen, Rob en zijn vriendin Danielle die al bijna 2 jaar hier werken en nog 2 Nederlandse artsen (Nick in opleiding en Evelyne die al klaar is). Samen met Jens en ik zitten er nu dus 8 Nederlanders in het ziekenhuis, dus eigenlijk is het hier een beetje klein Holland.

Nu zitten we dus al 2 dagen in Ndala en het bevalt prima. Jens en ik zitten samen in 1 huis en hebben daarbij ook een privé huishoudster die elke dag voor ons kookt, schoonmaakt en de was doet voor zo’n 2 euro (normaal loon voor de gemiddelde Tanzaniaan). Jens en ik hebben allebei een prima kamer, een grote woonkamer en badkamer met WC en koude douche en een buiten WC. De waterton staat in de zon, dus als je na het werk rond 5 uur gaat douchen schijnt het comfortabeler te zijn. Vanochtend was ik aardig aan het riedelen ander de douche, voordeel is wel dat je gelijk wakker bent!

Gisteren eigenlijk weinig gedaan, vooral beetje Kiswahili gestudeerd en naar de markt geweest en s’avonds met Nick en Anne (die onderzoek doet hier samen met Hanna) biertje wezen drinken in plaatselijke pub (eerste kilimanjaro biertjes, smaakt prima moet ik zeggen). Vandaag zijn we met zijn 5en naar opening van een patershuis geweest, waarbij ook direct een kerkdienst zat. Echt geniaal om mee te maken en als blanke werd ons gelijk ook de voorste stoel aangeboden. Ze vonden het een hele eer dat we er waren en het was een unieke ervaring om te zien hoe ze hier met het geloof omgaan.

Vanavond staat er op de planning om met alle Nederlanders hier naar een kroegje te gaan in Ndala, waar zowaar een ienie mienie tv’tj is waar Nederland wordt uitgezonden. Ondanks de belabberde positie is er nog een kleine kans dat we door gaan, hopelijk gaat het toch nog gebeuren! Ik had nooit verwacht dat ik wat van het EK zou meekrijgen, maar zo hier en daar pik ik dus nog wel wat mee.

Ik ben op dit moment aan het internetten op een Dongel van Marius, dank voor de schenking. Ik weet alleen niet hoeveel tegoed er nog opzit en moet zelf ook nog tegoeden regelen. Waarschijnlijk kan dat dit weekend pas, dus weet niet of er snel een nieuw verslag zou volgen. Mijn eerste week in het ziekenhuis zal wel veel verhalen opleveren, maar die houden jullie zeker nog van me tegoed!

Dus, hoop snel weer wat van me te kunnen laten horen en groetjes daar in Nederland, vanuit het heerlijke Tanzania.

Badaaye,
Danny

Ps. Heb te weinig MB om foto’s up te loaden, dus die houden jullie nog van me tegoed!