Weekendje Ndala

Lieve familie & vrienden,
Habari za usiku? Habari za nyumbani? Habari mzungu’s?
Hier weer een berichtje vanuit het pikdonkere Afrika. Het blijft toch bizar om te zien dat het in 10 minuten echt pikdonker is hier, zo dichtbij de evenaar! De afgelopen week hebben we wel het geluk dat de maan hier enorm veel licht geeft, zodat we ons hoofdlampje s’avonds over de weg bijna niet hoeven te gebruiken. Dat scheelt weer in batterijen. Wij als Westerlingen hebben natuurlijk altijd een hoofdlampje bij, maar de gemiddelde Tanzaniaan heeft er het geld niet voor om zo’n high tech hoofdlampje aan te schaffen. Die lopen of fietsen dan ook gewoon in het pikkedonker naar huis. Bizar eigenlijk… Soms schrik je wel als Jens zijn nightvision aanzet (met 90 Lumen aan licht), met een gigantisch lichtbereik. Blijkt er opeens een neger naast je te staan :P

Maar goed, terug naar de laatste cliffhanger. Vorige week hadden we onszelf dus opgesloten hier in het huis. Na de blog te hebben geschreven ben ik toch even goed rond gaan kijken in onze gigantische tuin, of er toch niet ergens een gat in het hek zat of in de struiken. En na een korte zoektocht had ik toch een sluiproute kunnen vinden door de struiken, waar geen schrikdraad was geplaatst:D Dus heb ik die avond nog voetbal kunnen kijken in het dorpje. De andere ochtend stond Helena (onze huishoudster) aan de poort te rammelen, want hij zat nog steeds op slot. Ze heeft veel voor ons over, want ook zei is door de bosjes gekomen om ons huishouden weer goed te laten verlopen!

Vorige week was dus de 2e week in het ziekenhuis. We hadden van Rob de opdracht gekregen om proberen gedurende de week met verschillende Medical Officers (dokters) de visite te lopen op de verschillende afdelingen. Deze week dus het hele ziekenhuis gehad, van mannen, vrouwen, kinderen naar zwangeren afdeling. Je krijgt echt een goed beeld wat nu precies de patiëntenpopulatie is hier in Tanzania. Op de kinderafdeling is het vaak Malaria of een ernstige longonsteking, veel andere diagnoses zijn ook moeilijk te stellen.

Jens en ik hebben ook de patiënt van de dag ingevoerd. Tijdens het avondeten vragen we ons dan af wat de patiënt is geweest die ons echt is bij gebleven. Soms heb je dagen dat het er meerder e zijn, want je ziet zoveel voorbij komen! Vorige week vrijdag hadden we dan een pussige dag, met veel abcessen. Uberhaupt zie je veel ontstekingen voorbij komen, deels door de hoge HIV prevalentie en ook door het enorme doctors delay wat er onstaat. De tijd voor mensen om naar de dokter te gaan is veel langer dan in Nederland. Je moet namelijk eerst demonen laten uitdrijven in de kerk en daarna nog naar de “local healer” (medicijnman). Bij 1 man waren er allemaal kleine sneetjes in zijn bovenbeen gezet door de local healer en eindigt een paar weken later bij ons met een enorme pyomyositis (een onsteking/pus onder en in de spierlaag, wat enorm diep is). Na een diepe snee in het been, kwam er enorme veel troep uitzetten.

Na de harde werkweek was het in het weekend tijd voor ontspanning. Na vrijdagavond heerlijk een filmpje te hebben gekeken, hadden we zaterdag besloten om toch wat aan de conditie te gaan doen. We zijn ongeveer een half uurtje wezen lopen en een mooi rondje ontdekt om de benen te kunnen strekken. Dat is ook wel regelmatig nodig, aangezien over 2,5 maand de Kilimanjaro op het programma staat!

In de middag hadden we fietsen geleend en zijn we naar een dorpje verderop gefietst met een tanzaniaan die we s’ochtends hadden ontmoet, John. Hij studeert nu in Arusha (stad in noorden van Tanzania), maar is nu een weekje terug in Ndala waar zijn ouders wonen met zijn vakantie. We dachten het wel even te fietsen, de afstand is immers maar 5 km. Dit bleek alleen vies tegen te vallen, aangezien de wegen hier niet geasfalteerd zijn en de zandwegen nog best wat weerstand bieden. Onderweg trokken we als blanke op een fiets ook veel bekijks en vaak kwamen er kinderen naar de rand van de weg om naar ons te bewonderen. Vele huisjes liggen er langs de weg, met hun eigen kippen en koeien om zichzelf te onderhouden. Aangekomen in Puge trokken we daar ook veel bekijks en werd ik uitgedaagd door een plaatselijke Tanzaniaan om een wedstrijdje tegen hem te fietsen. Ik wist bij voorbaat al dat het heel moeilijk zou worden, maar het leek me wel leuk. We hebben ongeveer 1 km afgelegd, maar hij had toch de net wat betere fiets ;) Bij de finish was ondertussen het halve dorp uitgelopen om te zien hoe de Mzungu het deed. Alhoewel hij me te snel af was (hij schijnt vaker over deze weg wedstrijdjes te fietsen:P) kreeg ik toch een applaus van het toegestroomde publiek. Daarna gingen we opzoek naar een welverdiende koude soda. Alleen rustig drinken zat er niet in, omdat alle kinderen op de foto wilden nadat ze onze camera hadden gezien. Dit heeft nog wel wat leuke foto’s opgeleverd;)

Zondag’s hadden we met John en Lamik (andere student die even terug is in Ndala) afgesproken om naar de kerk te gaan. We kwamen binnen in de kerk en in de hoek lag al een persoon op de grond, half bewusteloos, waarbij de demonen werden uitgedreven. We voelden ons zeer welkom en er werd gelijk een plaats vooraan aangeboden. Maar we zijn toch maar lekker achterin gaan zitten. De dienst was indrukwekkend om mee te maken, met veel gezang en dans. Toch mooi om te zien hoe de mensen hier het geloof beleven. In grote lijnen komt het wel overeen met Nederland, alleen ligt hier ook meer de nadruk op uitbundigere liederen met veel dans en is er aan het einde van de dienst ruimte voor gebedsgenezing en het uitdrijven van kwade geesten.

Na de dienst werden we uitgenodigd door de pastoor die de dienst leidde. Hij vind het altijd respectvol als er blanken in zijn kerk komen en wil deze dan ook ontmoeten. We mochten een kijkje nemen in zijn huis, hebben zijn gezien ontmoet en hebben een fijn gesprek gehad in zijn luxe stoelen!

Aan het einde van de middag was het dan zover, Jens had de voetbal die hij had meegenomen opgepompt en gingen samen met Lamik een balletje trappen op het plaatselijke hobbelveldje. We begonnen met zijn 3en, maar in no time waren alle kinderen in de buurt verzameld en hebben een partijtje gespeeld met de plaatselijke jeugd. De helft op blote voeten, wij op schoenen! Er zat nog aardig wat talent tussen volgens meesterscout Jens Hunze. Na een felle pot in de nog hete zon werd het duel in het voordeel van team Hunze met 2-1 beslist door de aanvoerder zelf. Maar mijn team had zeker goed gespeeld.

’s Avonds zijn we met de Nederlanders en Lamik de EK finale wezen kijken. Een bekende had voor ons kaartjes geregeld in de plaatselijke soos, waardoor we een redelijk goede plek hadden op een bankje in het overvolle schuurtje! Een finale met een terechte winnaar, alhoewel de meeste Tanzanianen het minder vonden. Balotelli is hier voor veel mensen echt een held, ze houden van excentrieke en gekke personen en gaan ook helemaal door het lint als Balotelli een actie maakte. Het was wel bijzonder om te zien hoe ze het voetbal beleven, echt heel uitbundig. Er wordt ook elke week premier leaugue gekeken en europees voetbal wordt ook uitgezonden. Dus hier heerst ook wel enige voetbalgekte, mooi om te zien.

Na het overvolle, maar gezellige weekend zijn we nu weer aan de slag gegaan. Jens is voor 3 weken nu op de Kinderafdeling en ik ben 3 weken voornamelijk werkzaam op de Zwangerenafdeling (Maternity ward). Ben er 2 dagen bezig en heb al 3 bevallingen zelf begeleid en onderzoek in principe de mensen die binnenkomen om te bevallen. ‘s middags ga ik mee met operaties die er zijn en werk ik op de minor theatre voor de kleine ingreepjes. De mensen hebben hier veel kinderen, dus eigenlijk hoef je weinig te doen als het 8e kind er uitfloept (hier zeker geen uitzondering). Wel heel leuk en leerzaam, mijn co-schap in het Erasmus heb ik eigenlijk helemaal geen bevalling zelf kunnen doen en hier is er genoeg ruimte voor! Daarnaast lopen we s’ochtends visite over de afdelingen, nog ondersteund door de artsen. De taal gaat elke keer beter en binnenkort mogen we zelf de rondes gaan lopen.

Nou dit was het weer voor deze keer…. Ik hoop nog even wat leuke foto’s te kunnen uploaden, we hebben nu wat goedkoper internet op de kop weten te tikken.

Baadaye,
Groetjes in Nederland
Usiku njema